உள்ளம் கவர்ந்த மகாகவி பாரதியின் பாடல் வரிகள்.

 

தேடிச் சோறு நிதந்தின்று 

பல சின்னஞ் சிறுகதைகள் பேசி 

மனம் வாடித் துன்பமிக உழன்று 

பிறர் வாடப் பல செயல்கள் செய்து 

நரை கூடிப் கிழப்பருவம் எய்தி 

கொடுங் கூற்றுக் கிரையெனப்பின் மாயும் 

பல வேடிக்கை மனிதரைப் போலே 

நான் வீழ்வே னென்று நினைத்தாயோ? 

======================================================

தமிழ்  யாமறிந்த மொழிகளிலே தமிழ்மொழிபோல் இனிதாவது எங்கும் காணோம்;  ================================

மனதில் உறுதி வேண்டும்
வாக்கினிலே இனிமை வேண்டும்
நினைவு நல்லது வேண்டும்
நெருங்கினப் பொருள் கைப்பட வேண்டும்
கனவு மெய்ப்பட வேண்டும்

கைவசமாவது விரைவில் வேண்டும்
தனமும் இன்பமும் வேண்டும்
தரணியிலே பெருமை வேண்டும்
கண் திறந்திட வேண்டும்
காரியத்தில் உறுதி வேண்டும்
பெண் விடுதலை வேண்டும்
பெரிய கடவுள் காக்க வேண்டும்
மண் பயனுற வேண்டும்
வானகம் இங்கு தென் பட வேண்டும்
உண்மை நின்றிட வேண்டும்ஓம்! ஓம்! ஓம்! ஓம்!
===================================================================

நல்லதோர் வீணைசெய்தே-அதை நலங்கெடப் புழுதியில் எறிவதுண்டோ? சொல்லடி, சிவசக்தி;-எனைச் சுடர்மிகும் அறிவுடன் படைத்துவிட்டாய், வல்லமை தாராயோ,-இந்த மாநிலம் பயனுற வாழ்வதற்கே? சொல்லடி,சிவசக்தி!-நிலச் சுமையென வாழ்ந்திடப் புரிகுவையோ?
	விசையுறு பந்தினைப்போல்-உள்ளம் வேண்டிய படிசெலும் உடல்கேட்டேன், நசையறு மனங்கேட்டேன்-நித்தம் நவமெனச் சுடர்தரும் உயிர்கேட்டேன், தசையினைத் தீசுடினும்-சிவ சக்தியைப் பாடும்நல் அகங்கேட்டேன், அசைவறு மதிகேட்டேன்;-இவை அருள்வதில் உனக்கெதுந் தடையுளதோ?

=======================================================================================
காக்கைச் சிறகினிலே நந்த லாலா!-நின்தன்
கரியநிறந் தோன்று தையே நந்த லாலா!
பார்க்கும் மரங்க ளெல்லாம் நந்த லாலா!-நின்தன்
பச்சை நிறந் தோன்று தையே நந்த லாலா!
கேட்கு மொலியி லெல்லாம் நந்த லாலா!-நின்தன்
கீத மிசக்குதடா நந்த லாலா!
தீக்குள் விரலை வைத்தால் நந்த லாலா!-நின்னைத்
தீண்டு மின்பந் தோன்று தடா நந்த லாலா!
=================================================================

இந்தப் புவிதனில் வாழு மரங்களும்
இன்ப நறுமலர்ப் பூஞ்செடிக் கூட்டமும்
அந்த மரங்களைச் சூழ்ந்த கொடிகளும்
ஔடத மூலிகை பூண்டுபுல் யாவையும்
எந்தத் தொழில் செய்து வாழ்வன வோ?

வேறு

மானுடர் உழாவிடினும் வித்து நடாவிடினும்
வரம்புகட்டாவிடினும் அன்றிநீர் பாய்ச்சாவிடினும்
வானுலகு நீர்தருமேல் மண்மீது மரங்கள்
வகைவகையா நெற்கள்புற்கள் மலிந்திருக்கு மன்றோ?
யானெ தற்கும் அஞ்சுகிலேன்,மானுடரே,நீவிர்
என்மதத்தைக் கைக்கொண்மின்,பாடுபடல் வேண்டா;

ஊனுடலை வருத்தாதீர்; உணவியற்கை கொடுக்கும்;
உங்களுக்குத் தொழிலிங்கே அன்பு செய்தல் கண்டீர்!


===================================================================


பல்லவி
நின்னை யே ரதியென்று நினைக்கிறேனடி-கண்ணம்மா!
தன்னையே சகியென்று சரணமெய்தினேன்!                        (நின்னையே)
சரணங்கள்

பொன்னை யே நிகர்த்த மேனி மின்னை ய, நிகர்த்த சாயற்
பின்னை யே!-நித்ய கன்னியே! கண்ணம்மா!                        (நின்னையே)

மார னம்புக ளென்மீது வாரி வாரி வீச நீ-கண்
பாரா யோ? வந்த சேரா யோ? கண்ணம்மா?                          (நின்னையே)

யாவு மே சுக முனிக் கொர் ஈசனா னெக்குன் தோற்றம்
மேவு மே-இங்கு யாவு மே,கண்ணம்மா!                                (நின்னையே)
=======================================================================
சுட்டும் விழிச்சுடர் தான் - கண்ணம்மா
சூரிய சந்திரரோ ?
வட்டக் கரிய விழி - கண்ணம்மா
வானக் கருமை கொல்லோ ?

பட்டுக் கரு நீலப் - புடவை
பதித்த நல் வயிரம்
நட்ட நடு நிசியில் - தெரியும்
நஷதிரங் களடி

சோலை மல ரொளியோ - உனது
சுந்திர புன்னகை தான்
நீலக் கடலலையே - உனது
நெஞ்சில் லலைக ளடி
கோலக் குயி லோசை - உனது
குரலி னிமை யடீ
வாலைக் குமரி யடீ - கண்ணம்மா
மருவக் காதல் கொண்டேன்

சாத்திரம் பேசுகிறாய் - கண்ணம்மா
சாத்திரம் எதுக் கடி
ஆத்திரம் கொண்டவற்கே - கண்ணம்மா
சாத்திரம் உண்டோடி
மூத்தவர் சம்மதியில் - வதுவை
முறைகள் பின்பு செய்வோம் :
காத்திருப் பேனோடி - இதுபார்
கன்னத்து முத்தமொன்று

========================================================= ராகம்-சரஸ்வதி மனோஹரி                                    -அவள் பெண்மையைக் கண்டு மயங்கிவிட்டேனங்கு பள்ளிப் படிப்பினிலே-மதி பற்றிட வில்லை யெனிலுந் தனிப்பட வெள்ளை மலரணமேல்-அவள் ணையுங் கையும் விரிந்த முகமலர் விள்ளும் பொருளமுதும்-கண்டேன் வெள்ளை மனது பறிகொடுத் தேன், அம்மா! ஆடி வருகையிலே-அவள் அங்கொரு வீதி முனையில் நிற்பாள்;கையில் ஏடு தரித்திருப்பாள்-அதில் இங்கித மாகப் பதம் படிப்பாள், அதை நாடி யருகணைந்தால்-பல ஞானங்கள் சொல்லி இனிமைசெய்வாள்:”இன்று கூடி மகிழ்வ” மென்றால்-விழிக் கோணத்தி லேநகை காட்டிச் செல்வாள்,அம்மா! ஆற்றங் கரைதனிலே-தனி யானதோர் மண்டப மீதினிலே,தென்றற் காற்றை நுகர்ந்திருந்தேன்-அங்கு கன்னிக் கவிதை கொணர்ந்து தந்தாள்;அதை ஏற்று மனமகிழ்ந்தே-’ அடி என்னோ டிணங்கி மணம்புரி வாய்” என்று போற்றிய போதினிலே-இளம் புன்னகை பூத்து மறைந்துவிட்டாள்,அம்மா! சித்தந் தளர்ந்ததுண்டோ?-கலைத் தேவியின் மீது விருப்பம் வளர்ந்தொரு பித்துப் பிடித்ததுபோல-பகற் பேச்சும் இரவிற் கனவும் அவளிடை வைத்த நினைவை யல்லால்-பிற வாஞ்சை யுண்டோ? வய தங்ஙன மேயிரு பத்திரண் டாமளவும்-வெள்ளைப் பண்மகள் காதலைப் பற்றிநின் றேன்,அம்மா! இரண்டாவது-லக்ஷ்மி காதல் ராகம்-ஸ்ரீராகம்                                                                          தாளம்-திஸ்ர ஏகம் இந்த நிலையினிலே,அங்கொர் இன்பப் பொழிலி னிடையினில் வேறொரு சுந்தரி வந்துநின்றாள்-அவள் சோதி முகத்தின் அழகினைக் கண்டென்தன் சிந்தை திறைகொடுத்தேன்-அவள் செந்திரு வென்று பெயர்சொல்லி னாள்;மற்றும் அந்தத் தினமுதலா-நெஞ்சம் ஆரத் தழுவிட வேண்டுகின் றேன்,அம்மா! புன்னகை செய்திடுவாள்-அற்றைப் போது முழுதும் மகிழ்ந்திருப்பேன்;சற்றென் முன்னின்று பார்த்திடுவாள்-அந்த மோகத்தி லேதலை சுற்றிடுங் காண்;பின்னர் என்ன பிழைகள் கண்டோ-அவள் என்னைப் புறக்கணித் தேகிடு வாள்;அங்கு சின்னமும் பின்னமுமா-மனஞ் சிந்தி யுளமிக நைந்திடு வேன்,அம்மா! காட்டு வழிகளிலே-மலைக் காட்சியிலே,புனல் வீழ்ச்சி யிலே,பல நாட்டுப் புறங்களிலே-நகர் நண்ணு சிலசுடர் மாடத்தி லே,சில வேட்டுவர் சார்பினிலே-சில வீர ரிடத்திலும் வேந்த ரிடத்திலும், மீட்டு மவள்வருவாள்-கண்ட விந்தை யிலேயின்ப மேற்கொண்டு போம்,அம்மா! மூன்றாவது-காளி காதல் ராகம்-புன்னகவராளி                                                             தாளம்-திஸ்ர ஏகம் பின்னோர் இராவினிலே-கரும் பெண்மை யழகொன்று வந்தது கண்முன்பு; கன்னி வடிவமென்றே-களி கண்டு சற்றேயரு கிற்சென்று பார்க்கையில் அன்னை வடிவமடா!-இவள் ஆதி பராசக்தி தேவி யடா!-இவள் இன்னருள் வேண்டுமடா!-பின்னர் யாவு முலகில் வசப்பட்டுப் போமடா! செல்வங்கள் பொங்கிவரும்;-நல்ல தெள்ளறி வெய்தி நலம்பல சார்ந்திடும்; அல்லும் பகலுமிங்கே இவை அத்தனை கோடிப் பொருளினுள்ளே நின்று விலலை யசைப்பவளை-இந்த வேலை யனைத்தையும் செய்யும் வினைச்சியைத் தொல்லை தவிர்ப்பவளை-நித்தம் தோத்திரம் பாடித் தொழுதிடு வோமடா! ======================================================

அக்கினிக் குஞ்சொன்று கண்டேன்-அதை
அங்கொரு காட்டிலோர் பொந்திடை வைத்தேன்;
வெந்து தணிந்தது காடு;-தழல்
வீரத்தில் குஞ்சென்றும் மூப்பென்றும் உண்டோ?
தத்தரிகிட தத்ரிகிட தித்தோம்.
=======================================================


ஒன்று கூடிக் கடவுளை வணங்கச் செல்லும் போது, மனிதர்களின் மனங்கள் ஒருமைப்பட்டுத் தமக்குள் இருக்கும். ஆத்மவொருமையை அவர்கள் தெரிந்து கொள்ள இடமுண்டாகும். எனவே தான் நம் முன்னோர் கோயில்களை உருவாக்கினார்கள்.

சிவன் நீ; சக்தி உன் மனைவி. விஷ்ணு நீ; லட்சுமி உன் மனைவி.

பிரம்மா நீ; சரஸ்வதி உன் மனைவி. இதைக் காட்டி மிருக நிலையிலிருந்து மனிதரை தேவநிலைக்கு கொண்டு சேர்க்கும் பொருட்டாக ஏற்பட்ட தேவப்பள்ளிக்கூடங்களே கோயில்கள் ஆகும்.

சகுனம் பார்க்கும் வழக்கமும் காரியங்களுக்குப் பெருந்தடையாக வந்து முண்டிருக்கிறது.

சகல மனிதரும் சகோதரர். சகோதர உணர்ச்சியைப் பற்றி கவிதைகள் பாடுவதும், நீதி நூல்கள் புகழ்வதும் இவ்வுலகத்தில் சாதாரணமாக இருக்கிறது. ஆனால், நடைமுறையில் எந்தக் கண்டத்திலும் எந்த மூலையிலும் அந்த முயற்சி காணப்படவில்லை. அது நடைமுறைக்கு வர வேண்டும்.

சக்தியால் உலகம் வாழ்கிறது. நாம் வாழ்வை விரும்புகிறோம்.

ஆதலால் நாம் சக்தியை வேண்டுகிறோம். ஒவ்வொருவனுக்கும் அறிவு, செல்வம், தைரியம் ஆகிய மூன்று சக்திகள் வேண்டும். இந்த மூன்றும் நமக்கு இகலோக இன்பம் கிடைக்கும்படியாகவும், பரலோக இன்பங்கள் சாத்தியமாகும் படியாகவும் செய்கின்றன. ஆத்மா உணர்வாகவும், சக்தி செய்கையாகவும் உள்ளது.

விரும்புதல், அறிதல், நடத்துதல் என்ற மூவகையான சக்தி இல்வுலகத்தை ஆளுகிறது. இதை பூர்வ சாஸ்திரங்கள் இச்சா சக்தி, ஞான சக்தி, கிரியா சக்தி என்று சொல்கின்றன. பயம், சந்தேகம், சலனம் மூன்றையும் வெறுக்க வேண்டும். இதனால் சக்தி ஏற்படும்.

டிஸ்கி : பிடித்திருந்தால் தவறாமல் எனது பதிவுகளுக்கும் கீழே உள்ள பட்டனில் ஒட்டுப் போட்டுவிட்டுச் செல்லவும் நண்பர்களே.