மீண்டும் ஏ.ஆர்.முருகதாஸ் - பிரபலங்களைப் பற்றிய குறுஞ்செய்திகள்

ஹிந்தி கஜினி ரிலீஸுக்கு அஞ்சு நாள் இருக்கும் போது அமீர் கான்கிட்டே இருந்து போன்.

எங்கேன்னு சொல்லாம அவர் கூட்டிட்டு போய் நிப்பாட்டினது முகேஷ் அம்பானி வீட்ல.

 'இப்போ அம்பானி ஃபேமிலி நம்ம கஜினி படம் பாத்துட்டு இருக்காங்க. இன்னிக்கு நீங்கதான் அவங்க ஸ்பெஷல் கெஸ்ட்!னு சிரிச்சார் அமீர்.

மும்பையின் காஸ்ட்லி ஏரியாவுல நிகுநிகுன்னு 14, 15 மாடிக்கு வீடு. பாகிஸ்தான் பார்டர் கணக்கா செக்யூரிட்டி ஆட்கள்.

ஏதோ ஒரு மாடியில் ஹோம் தியேட்டர்ல படம் பாத்துட்டு இருக்காங்க. படம் முடிஞ்சு வந்தவங்க, 'நீங்க தான் டைரக்டரா? வாவ்! நம்பவே முடியலை. மார்வெல்ஸ் மூவி'ன்னு கை குலுக்கி சகட்டுமேனிக்குப் பாராட்டுறாங்க.

டின்னர் டேபிள், உங்களுக்கு என்ன பிடிக்கும்... நான் பரிமாறட்டுமா?' ன்னு என்கிட்ட கேக்கிறாங்க முகேஷ் அம்பானி வொய்ஃப் நீட்டா. வீட்ல அம்மாகிட்ட நாலு தடவை சட்னி கேட்டாதான், ரெண்டு கரண்டி சட்னி கிடைக்கும். இங்கே அம்பானி சம்சாரம் நமக்கு 'சர்வ் செய்யட்டுமா?'ன்னு கேக்குறாங்க.

 ஊர்ல சொன்னா நம்ப மாட்டாங்களே! முகேஷ் அம்பானி 'சென்னை தானே நீங்க?' ன்னு கேக்குறாங்க. இல்லை சார் சென்னையில் இருந்து 250 கி.மீ உள்ளே போகணும்'னேன். 'எங்கே?'ன்னார். 'உங்களுக்கு தெரியாது சார். கள்ளக்குறிச்சின்னு ஒரு கிராமம்'னேன். 'ஓ... கள்ளக்குறிச்சி, ஆத்தூர் , உளூந்தூர்பேட்டை. அந்த பெல்ட் தானே... அங்கேயும் நமக்கு பிசினஸ் இருக்கு'ங்கிறார். உலகப் பணக்காரர்,

இந்திய பிசினஸ் பிதாமகர்னு எந்த பந்தாவும் இல்லாம அம்பானி குடும்பமே அத்தனை எளிமையாகப் பழகினாங்க.

எங்கே போனாலும் எப்பவும் கையில் ஒரு புக் இருக்கும். கொஞ்ச நேரம் கிடைச்சாலும் படிக்க ஆரம்பிச்சுருவேன். ஒரு நாள் கி.ராஜநாராயணனின் 'கோபால்லபுரம் கிராமம்', கோபால்லபுர மக்கள்' படிக்க ஆரம்பிச்சேன்.

(புத்தகம் இணையம் வழியாக - http://udumalai.com/?page=how_to_order)

ஏர்போர்ட்ல, ஃபிளைட்ல, கார்ல ஆரம்பிச்சு மறுநாள் முழுமைக்குமான எல்லா வேலைகளையும் ஒதுக்கிவெச்சுட்டு, ஒரே மூச்சுல புத்தகத்தைப் படிச்சு மடிச்சேன். ஒரு காடு, கிராமமாகப் பரிணாம வளர்ச்சி அடைந்து கலெக்டர் ஆபிஸ் அமையுற வரையிலான ஒரு நகரமயமாக்கத்தை அத்தனை அழகா விவரிச்சிருந்தார் கி.ரா.

 சின்னச் சின்ன நுணுக்கமான தகவல்கள், அட்டகாசமான அபாரமான நாவல். இந்த ஃபாஸ்ட் ஃபுட் எக்ஸ்பிரஸ் நாட்களில் ஒரு புத்தகம் என்னை சமீபத்தில் இந்தளவுக்கு ஆக்கிரமிச்சது நானே உணர்ந்து ரசித்துச் சிலாகித்த அனுபவம்!'

"முத்துக்குமார்.... இலங்கைத் தமிழருக்காக எல்லாரும் உருகிட்டு இருந்தப்ப...தன்னையே உருக்கிக்கிட்ட உன்னத மனிதன்.

 பொதுவா, எனக்கு அறிமுகம் இல்லாவிட்டாலும், நான் மதிப்பவர்களின் இறுதிச் சடங்குகளில் தவறாமக் கலந்துக்குவேன். முத்துக்குமாரின் தகனத்திலும் கலந்துக்கணும்னு எவ்வளவோ முயற்சி எடுத்தேன்.

கடைசி நிமிடம் வரை ஏதேதோ தடங்கல்கள். மும்பையை விட்டு நகர முடியலை. இருந்த இடத்திலயே அன்னிக்கு முழுக்க மௌனமா இருந்தேன்.

நேர்ல பார்த்துத் துக்கத்தை வெளிப்படுத்தாம, அப்படி அமைதி காத்தது புதுசா இருந்துச்சு. அந்த வைப்ரேஷன்ஸ் நான் உணராத ஒண்ணு... ஆனால் எனக்குள் ஏதோ உணர்த்தியது!"
                                              --  திரைப்பட இயக்குனர் ஏ.ஆர்.முருகதாஸ் அவர்கள்

=======================================================================
ஒரு நிமிசம்:

 ஒரு நபர் கடற்கரைக்கு காற்று வாங்க வந்திருந்தார்.. கடற்கரையில் அலைகள் அடித்து மீளும் இடத்தில் சில நட்சத்திர மீன்கள் கரை ஒதுங்கி உயிருக்குத் தத்தளித்துக்கொண்டு இருந்தன. அங்கே ஒரு 'சிறுவன் அலையோரத்தில் அப்படி ஒதுங்கிய மீன்களைப் பொறுக்கி, மீண்டும் தண்ணீரில் எறிந்துகொண்டு இருந்தான்.

"தம்பி, எதற்காக உன் நேரத்தை வீணடிக்கிறாய்? நீ 10 மீன்களைத் தண்ணீரில் எடுத்து விடுவதற்குள் இன்னும் 100 மீன்கள் கரை ஒதுங்குகின்றன. உன் செயல் பெரிய வித்தியாசம் எதையும் செய்துவிட முடியாது என்று புரியவில்லையா? " என்று அந்த நபர் கேட்க...

"பெரிய வித்தியாசமா இல்லையா என்று தண்ணீருக்கு திரும்பிய மீன்களிடம் கேட்டுப்பாருங்கள்.. புரியும்" என்றான் சிறுவன்.

உங்கள் பிரியமானவன்,